Ο περίφημος καφές φραπέ, στο Λέντζο στο Παγκράτι !

Ο περίφημος καφές φραπέ, στο Λέντζο στο Παγκράτι !

Έγραψε την δική του ωραία ιστορία και αποτύπωσε αδρά τον ίσκιο του, στα κοινωνικά δρώμενα της Αθήνας, ο περίφημος Χρήστος Λέντζος, με τον διαβόητο φραπέ, με τον παχύ κρεμώδη αφρό, στην ομώνυμη καφετέρια του στο Παγκράτι. Μια ιεροτελεστία που κράτησε σχεδόν πέντε δεκαετίες και κανοναρχούσε την κοινωνική ζωή, από την  καφετέρια της οδού Ευτυχίδου, απέναντί από το Άλσος Παγκρατίου στο Παγκράτι. Παρότι έτσι, η τυπική ανακάλυψη του φραπέ έγινε στην νύμφη του Βορρά, από τον Δημήτρη Βακόνδιο το 1957, η ουσιαστική του μορφοποίηση και εξακτίνωση στους λάτρεις του καφέ, έγινε από το Χρήστο Λέντζο το 1971,στην καφετέρειά του. «Πειραματιζόμουν πίσω στο μπουφέ του μαγαζιού ένα μεσημέρι για την δημιουργία ενός κρύου ροφήματος, ώσπου τελικά , ταιριάζοντας με μαεστρία την αναλογία ζάχαρης – καφέ και με μια σύντομη διαδρομή στο γυάλινο μπλέντερ, έφτασα στην «χρυσή συνταγή», που θα μάγευε την κοινωνία. Έκτοτε γίνονταν λαϊκό προσκύνημα στην καφετέρια, για να απολαύσει ο κόσμος το θεσπέσιο παγωμένο καφέ – φραπέ. Από εισαγγελείς, στρατιωτικούς, πολιτικούς, επιφανείς καλλιτέχνες, μέχρι και αυτόν τον ίδιο τον βασιλιά τον Κωνσταντίνο, που συνέρρεαν στην Ευτυχίδου, για να απολαύσουν τον μαγικό δροσιστικό καφέ. 

Από τις πέντε το πρωί έως της μία το βράδυ, κύματα κόσμου, συνωστίζονταν στο μαγαζί για τον εξαίσιο φραπέ του, που δεν έβρισκαν έτσι καλοχτυπημένο πουθενά αλλού, αλλά και δεν μπορούσαν να φτιάξουν οι ίδιοι στο σπίτι τους. Μάλιστα τότε, αυτή την αξεπέραστη «δυσκολία», να χτυπήσει κανείς το φραπέ, με τόση επιτυχία και να βγει πηχτός, κρεμώδης, με πλούσια γεύση και δυνατό άρωμα, την συνόδευε στις πιάτσες του καφέ, μια μυθολογία, Ότι δηλαδή ο Λέντζος, έβαζε αυγό μέσα, στον καφέ, μαρέγκα,  η κρέμα γάλακτος και άλλα συναφή, διότι κανείς όσες απόπειρες και αν έκανε, δεν μπορούσε να επιτύχει την μυστική χρυσή αναλογία ! Το μυστικό βρίσκονταν στην αναλογία ζάχαρης-καφέ – που έπρεπε να είναι πλούσια και όχι «τσιγκούνικη» και στο χτύπημα, έλεγε αποκαλυπτικά ο Χρήστος Λέντζος, χωρίς όμως να αποκαλύψει πλήρως το μεγάλο επαγγελματικό μυστικό του. Μάλιστα για το πλούσιο σε υλικά χαρμάνι, ο Χρήστος Λέντζος έλεγε ότι ακόμα και στον μέτριο έπρεπε να υπάρχει αρκετή ζάχαρη. Για τον γλυκύ φραπέ έβαζε μια κουταλιά καφέ και μια ζάχαρη πλούσιες και τις χτυπούσε καλά και έτσι έβγαινε ο καφές. Αν τώρα ήθελε κάποιος μέτριο, έβαζε πάνω στον καφέ, μια μικρή κουταλιά καφέ – το περίφημο «καπέλο» – και τον καθιστούσε «πικρό» - μέτριο. Αλλά για τον έξπερτ του καφέ, δεν νοούνταν ποτέ φραπέ, δίχως καθόλου ζάχαρη ! δηλαδή σκέτος. Δεν μπορούσε να γίνει χαρμάνι και να χτυπηθεί καφές !

Και έδιναν τον τόνο και το χρώμα για ένα θεριακλίδικο φραπεδάκι, στην οδό Ευτυχίδου, πλήθος επωνύμων της αθηναϊκής κοινωνίας. Σοφία Βέμπο, Κατίνα Παξινού, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Λιάνα Κανέλλη, Απόστολος Κακλαμάνης, Μανώλης Αγγελόπουλος και πολλοί άλλοι από την καλλιτεχνική και κοινωνική μας σκηνή, έδιναν το παρόν στου Λέντζου, για την γλυκιά τους καθημερινή απόλαυση, τον σπέσιαλ φραπέ τους, αλλά και για να συζητήσουν για την ζωή στη πόλη ! Συνάμα την χρυσή δεκαετία 1985-1995 της θρυλικής ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου, ο «Λέντζος» έγινε το κεντρικό νεολαιίστικο στέκι του Παγκρατίου και όχι μόνο, αφού εκεί έδιναν ραντεβού όλοι οι νέοι, για να συζητήσουν για τα μελλούμενα της αγαπημένης τους ομάδας, αλλά και για τα προσωπικά τους.  Άλλα εντυπωσιακή ήταν κάποτε καθώς εξομολογείται ο Χρήστος Λέντζος και η παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου. Είχε έλθει με την συνοδεία του, ο ίδιος πάνω σε ένα εντυπωσιακό λευκό άλογο, με πλούσια πανέμορφη χαίτη, πλησίασαν απέναντι από το μαγαζί, που ήταν ένα μεγάλο πηγάδι με κόσμο και παρήγγειλαν φραπέ και πάστες, που επίσης, ήταν – οι πάστες- ένα από τα μεγάλα ατού του μαγαζιού μας !

Η κοινωνική αύρα, αλλά και ο εμπνευστικός χαρακτήρας του, του «Λέντζου», τον κατέστησαν και μέσω μιας βιωματικής εμπειρίας και ωραίο μα τραγούδι, από τον θαμώνα του μαγαζιού, αλλά και σπουδαίο μας στιχουργό Μανώλη Ρασούλη. Έγραψε έτσι ο αισθαντικός μας δημιουργός, σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου, το γνωστό τραγούδι που είπε το 1982 ο Δημήτρης Κοντογιάννης «Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά, και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι τη μπαλιά, κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή, να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή, τ’ Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ, καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ» ! Και το τραγούδι έγραψε ο Μανώλης Ρασούλης, από μιαν αντίστοιχη εμπειρία του στο μαγαζί, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου !

Το 2013 ωστόσο μετά από μισόν αιώνα λειτουργίας περίπου, κάτω από την πίεση των νέων δεδομένων, ήτοι επίλευση της νέας μόδας του εespresso, καινούριο design μαγαζιών, αλλά και μερικά χρέη, συνετέλεσαν στο να κλείσει το πολυδύναμο κοινωνικά μαγαζί του Λέντζου, που είχε αφήσει με τον αξεπέραστο φραπέ του, το δικό του μοναδικό αποτύπωμα στην κοινωνική ιστορία της λατρεμένης Αθήνας μας ! Και θα μένει για πάντα στην καρδιά μας, για το φραπέ, τις πάστες και το μοναδικό χρώμα του, ένα μεγάλο κοινωνικό τοπόσημο της πόλης !

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Αθήνα,  9-1-2020