O Eλληνικός κινηματογράφος την δεκαετία του 1970: Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα.
O Eλληνικός κινηματογράφος την δεκαετία του 1970: Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα.
Του Πάνου Αυγουστή*
Ο σκηνοθέτης μελέτησε τη μετατροπή των κοινωνικών αξιών, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα μιας ομάδας πέντε φίλων που συναντιούνται μετά από ένα μακροχρόνιο διαχωρισμό και μοιράζονται μεταξύ τους τις λεπτομέρειες της δύσκολης ζωή τους. Η ταινία έγινε το σύμβολο της γενιάς του 1950 και αντανακλούσε τις προσωπικές του απόψεις σχετικά με το πρόβλημα της αλλοτρίωσης στο σύγχρονο κόσμο. Η ταινία γυρίστηκε με ένα σουρεαλιστικό τρόπο με προτίμηση για την αισθητική του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. Σε αυτήν την ταινία, για πρώτη φορά στη φιλμογραφία του Νικολαΐδη, μπορεί κανείς να δει τα χαρακτηριστικά στοιχεία του κινηματογραφικού νουάρ που έγιναν μέρος της μοναδικής προσέγγισης του Νικολαϊδη στην πλειοψηφία των ταινιών που ακολούθησαν. Η ταινία ακολουθεί τέσσερις άνδρες που ήταν έφηβοι στη δεκαετία του 1950 και τώρα είναι στα σαράντα τους. Εμφανίζεται επίσης ένα πέμπτο πρόσωπο, μια γυναίκα, η οποία εισέρχεται και εξέρχεται από ψυχιατρικά νοσοκομεία εξαιτίας μη καθορισμένων διαταραχών. Η Έφη Παπαζαχαρίου, που έγραψε ένα άρθρο για το θέμα στο World Film Locations: Athens, δήλωσε ότι είναι "μία από τις πιο πρωτότυπες ελληνικές ταινίες".
Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας του Συλλόγου Κριτικών Κινηματογράφου της Αθήνας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβρη του 1979, όπου επίσης ο Χρήστος Βαλαβανίδης κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού, ο Μαρίνος Αθανασόπουλος κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ηχολήπτη και ο Αντρέας Ανδρεαδάκης κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Μοντέρ. Πηγή: el.wikipedia.org
*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δημοσίευση σχολίουDefault CommentsFacebook Comments