Οι ηθοποιοί της Φίνος Φίλμ: Νικολ Κοκκίνου.

 Οι ηθοποιοί της Φίνος Φίλμ: Νικολ Κοκκίνου.

Του Πάνου Αυγουστή*

Η Νικόλ Κοκκίνου γεννήθηκε το 1943 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη, καθώς επίσης χορό στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ και μουσικό θέατρο στη Σχολή Θεοφανίδη.

Εκτός από ηθοποιός, όμως, ηΝικόλ Κοκκίνου ήταν και δασκάλα χορού, κάτι που της φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο όταν σταμάτησε να παίζει.

Σύζυγος του ηθοποιού Κωστή Μαλκότση και μητέρα του ηθοποιού Λαέρτη Μαλκότση, αλλά και του Ερμή Μαλκότση, ενός από τους πιο επιτυχημένους χορογράφους, ο οποίος δούλεψε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Από το 1994 έως το 2003 συμμετείχε σε 10 παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο.

Η Νικόλ Κοκκίνου μένει στο κέντρο, στο Μεταξουργείο, και έχει έντονη δράση στην περιοχή.

Αν και έχει παίξει σε αρκετές ταινίες, εδώ και χρόνια ηΝικόλ Κοκκίνου αρνείται να τις παρακολουθήσει.

«Τις παλιές ταινίες δεν τις βλέπω, γιατί δεν μπορώ να αντικρίζω τον Χρόνη Εξαρχάκο και τον Βαγγέλη Σειληνό, με τους οποίους κάναμε πάρα πολλή παρέα και πηγαίναμε μετά τη δουλειά και τρώγαμε. Εχασα τα φιλαράκια μου, έχασα κάτι από τη γενιά μου και τώρα που έφτασα στα 70 βλέπω ότι είμαστε λίγοι πια, κι αυτό το πράγμα με τρομοκρατεί.

Για τον Γιάννη Δαλιανίδη και τον Γιάννη Φλερύ, έχει πει: «Ο Φλερύ ήταν ο πατέρας, φίλος, δάσκαλός μου, εκείνος με έκανε χορογράφο, ήταν το μεγάλο μου “σχολείο”», ενώ αναφέρεται και στο πόσο αυστηρός ήταν ο Γιάννης Δαλιανίδης στα γυρίσματα.

«Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, αλλά μετά τη δουλειά μάς κανάκευε όλους. Ηταν αυστηρός όχι μόνο με τους ηθοποιούς, με όλους. Δεν μας τυραννούσε ποτέ, δεν μας παίδεψε ποτέ και μόλις τελειώναμε τα γυρίσματα μας έκανε τραπέζι, γέλαγε, μας πείραζε» λέει.

Εκείνη δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα κουτσομπολιά των καμαρινιών, δούλευε και γύριζε σπίτι της. «Δεν ήμουν ούτε μίζερη ούτε κουτσομπόλα, έκανα τη δουλειά μου και περνούσα καλά. Οταν γέννησα τα παιδιά ταλαιπωρήθηκα λίγο παραπάνω, αλλά ήταν και ό,τι πιο ωραίο έχω κάνει στη ζωή μου. Ολα τ’ άλλα ήταν απλώς επάγγελμα που μου επέτρεπε να ζω καλά».

Στα παρασκήνια, πάντως ηΝικόλ Κοκκίνου είχε άλλα φιλαράκια. «Ημουν deksiaφίλη με το συνεργείο πιο πολύ. Ημουν το κορίτσι τους. Κάθε φορά που έμπαινα μέσα έλεγα “Καλημέρα, αγόρια μου” και οι τεχνικοί απαντούσαν “Το κορίτσι μας” και μου άρεσε που έκανα παρέα μαζί τους».

Νικόλ Κοκκίνου: Φιλμογραφία

Έτος Τίτλος ταινίας

1956 Αρπαγή της Περσεφόνης

1965 Καταιγίδα

1966 Ο τετραπέρατος

1966 Οι στιγματισμένοι

1969 Η οργή του αδικημένου

1969 Η παριζιάνα

1969 Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

1969 Ο θαυματοποιός

1969 Ο μπλοφατζής

1969 Το ανθρωπάκι

1971 Κατάχρησις εξουσίας

1971 Μαριχουάνα στοπ

1971 Μια Ελληνίδα στο χαρέμι

1971 Ο κατεργάρης

1972 Ο μάγκας με το τρίκυκλο

1972 Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας

1973 20 Γυναίκες κι’ εγώ

1982 Ο τελευταίος διάλογος

1982 Το αίμα των αγαλμάτων

1983 Καμικάζι αγάπη μου

1986 Ένα κορίτσι και πολύαντράκι

1986 Ένα τρελλό τρελλό μούτρο

1986 Μαντάμ Ορτάνς

1987 Ένα Αστέρι Γεννιέται με Καισαρική

1987 Ένα καμπαρέ είναι η ζωή

1987 Η φλόγα

1987 Ροκ πάνθηρ

1987 Σερ Αντρίκος και…

1988 Η μεγάλη απόφραξη

1989 Ένας τίμιος απατεώνας

2006 Πέρα Από τη Λίμνη

2011 Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα

2014 Στα καλά καθούμενα. Πηγή: ellinikoskinimatografos.gr

*Ο Πάνος Αυγουστής είναι M.Sc βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.politikanet.gr